Icare! Icare!

'We staarden, terwijl het snel donkerder begon te worden, lange tijd voor ons uit, zonder iets te zeggen. De mens kon plannen maken zoveel hij wilde, maar je kon erop rekenen dat er niets van terecht kwam. Het revisme had weer een gevoelige klap gekregen: ook hij was mij ontsnapt, voorgoed, die zeer ondeugende, gevleugelde lieveling en stouterd (Icare! Icare!), zoals na hem nog wel deze en gene zouden volgen, al wist niemand wie het zouden zijn. '

Gerard Reve in: Nader tot U, Amsterdam 2001, p.133

Volle Maan



'Vandaag zag ik op de kalender, waar die verschrikkelijke Zwaarmoed en spanning vandaan kwamen: het was gisteren Volle Maan, waarvoor ik, meer dan veel andere mensen, erg gevoelig ben.'

Gerard Reve, in Brieven aan Geschoolde Arbeiders, Utrecht/Antwerpen MCLXXXV p. 151

Vol weemoedig licht




'Het is onbestemd druilerig weder, vol weemoedig licht. Het soort weder om je alles van heel vroeger te herinneren.'

Gerard Reve in Brieven aan geschoolde Arbeiders, Utrecht/Antwerpen MCMLXXXV p. 266

"In Hem bewoog en leefde ik"

'God had het zo gesteld, dat ik veroordeeld of geroepen was, de enig werkelijke Liefde en geen andere te zoeken, waarbij ik haar nooit anders dan uit de verte zoude mogen zien, onherkenbaar vervormd 'in de spiegel van een duistere rede', en nooit 'van aangezicht tot aangezicht', en haar nooit zoude mogen aanraken, net zo min als enig mens God kon zien of aanraken en kon leven. Zo zat het en niet anders. Het was min of meer mijn hel, of op zijn minst mijn vagevuur, en onbegrijpelijk, mijn begrip en dat van ieder mens te boven gaand, maar Hij had het, in Zijn onmetelijke genade jegens mij, aldus beschikt, en daarom was het goed...In Hem 'bewoog' -ik grinnikte even bij dit woord, dubbelzinnig als het op dit ogenblik was- 'en leefde' ik, uitverkoren om op volmaakte wijze te mogen gehoorzamen aan Zijn wil. "Geloofd weze Zijn naam'..'

Gerard Reve, in Moeder en Zoon, Amsterdam/Antwerpen MCMLXXX p.182