'Als je een ezel ziet met een ezelsveulen -wie dat ziet
en dan nog God zou kunnen loochenen, dat is mij onbegrijpelijk.'
Maar het liefste zijn hier de ezels. Dat zijn zulke schatten, maar ze hebben het heel hard. Ik geef ze altijd mijn suiker, want die gebruik ik niet als ik op terrassen koffie drink.
Ach soms smelt je hart, als je een ezel ziet met een ezelsveulen -wie dat ziet en dan nog God zou kunnen loochenen, dat is mij onbegrijpelijk.
Want een kleine ezel is net een jonge herdershond, maar dan in het groot, en heel aandoenlijk hoog op de poten, en hij doet de hele tijd dartele schijnaanvallen op zijn moeder. je moet gewoon huilen als je het ziet. Ik zoen ze altijd allebei op de kop, want dat moet.
Gerard Reve, in De God van je tante ofwel het ezelsproces van Gerard Kornelis van het Reve. Een documentaire, samengesteld door Jan Fekkes p.20,21
Geen opmerkingen:
Een reactie posten