"Deze man begrijpt er een heleboel van, Goddank."

'Zojuist is de dokter weer geweest. Ik heb hem verteld dat ik maar weer verder ga. Ik kan er niet altijd iedereen mee lastig vallen. "Goed komt het toch nooit." "Dat geloof ik ook niet, meneer Van het Reve." Ziedaar. Ik vind dat heel wat beter klinken dan dat geneuzel van "Kop op hoor, meneer van het Reve! Bent u helemaal mal! Iemand als U, zo bekend en beroemd, en dan depressief!" Deze man begrijpt er een heleboel van, Goddank."

Gerard Reve in De Taal der Liefde Amsterdam 1972 vijfde druk p.79

Ontmoetingen met Gerard Reve, oproep Schift

"Sinds het derde deel van zijn biografie met de nodige vertraging verscheen, is het leven van Gerard Reve geboekstaafd. Wat overblijft zijn de kleine ontmoetingen, de herinneringen die leven in de hoofden van zijn lezers. Daarom op Schift de serie Ontmoetingen met Reve." 

http://www.schift.nl/ontmoetingen-met-reve/

Heeft u ook een interessante of leuke ontmoeting met Gerard Reve gehad? Vertel ons erover: mail naar Schift. 

"Het was altijd, van mijn vroegste jeugd af, zo geweest.."

"Het was altijd, van mijn vroegste jeugd af, zo geweest dat ik me schuldig had gevoeld, waar ik mij ook bevond, en nooit in mijn gehele leven had ik een ander besef gekend dan dat ik geen werkelijk recht had te zijn waar ik was: altijd kon men van mij eisen dat ik rekenschap aflegde van het waarom en waartoe van mijn aanwezigheid; het gevoel van opgejaagd te worden was mij tot een tweede natuur geworden."

Gerard Reve in Oud en Eeenzaam Amsterdam 1984, vijfde druk p.127,128

Een waarachtig bestaan

'Misschien ligt ergens in de komende etappe op weg naar het einde voor mij een waarachtig bestaan, waarin ik niets meer verwacht, en elke oppervlakkige genieting en illusie zal wegwerpen, en eindelijk waardig zal kunnen leven en sterven, God erend en liefhebbend, en me bij de zinledigheid van het bestaan neerleggend, maar wetend, dat ik in het werk, als ik met al mijn wanhoop en kracht probeer te schrijven, wellicht enkele ogenblikken een schaduw zal zien, een ademtocht zal voelen, een vaag, wegstervend geluid zal horen van hem die ik hoop eens in mijn leven, al is het maar enkele tientallen seconden, te mogen zien ' van aangezicht tot aangezicht'. Ik hoop, dat ik u niet treurig heb gemaakt, want ik houd van u allemaal, op mijn eigen, eenvoudige manier.'

Gerard Reve in: Op weg naar het einde Amsterdam 1966 p. 137

Geplaatst door EH op 5:15 PM Geen opmerkingen:

"Ik gevoelde een felle bries langs mijn gezicht en door mijn haren strijken..."

'Waait het zo hard?' vroeg ik.
'Het waait helemaal niet, Gerard', zeide Lambert S., even zijdelings naar mij opblikkend. 'Heb je het koud?'
'Ja...'Maar het waaide toch wel degelijk?...Ik gevoelde een felle bries langs mijn gezicht en door mijn haren strijken...En ik hóórde de wind...Ik keek rond...Noch in de toppen van de struiken, noch in de wilgen aan de slootkant, noch hoog in de populieren verderop was enige beweging of slechts trilling waar te nemen...En toch hoorde ik iets...Het knapte en ruiste in mijn oren...Ergens in mijn hoofd nam het gedruis toe...Er sprak iemand...Ik?.. Lambert S.?..
Neen, geen van ons beiden deed een mond open...
In mijn strottenhoofd, of in mijn keel, trilde het...: 'Troost Mij in Mijn lijden, blijf bij Mij in mijn eenzaamheid', sprak een stem..Wat gebeurde er?..Wie was dat..?

In Gerard Reve,Moeder en Zoon Amsterdam/Antwerpen MCMLXXX , p.274

Slapeloos

'In Nederland mag vrijwel alles..'

"In Nederland mag vrijwel alles, als je maar eties bent en er voortdurend geen twijfel aan laat bestaan, dat de problemen van de bestemming van de mens, van de zin van het leven, van het aantal lichtjaren der hemellichamen, dat die je enorm dwarszitten. We zijn een zwaartillend tobberig volk, en wie daar in zijn literaire vormgeving geen rekening mee houdt, of God met geweld zonder hoofdletters moet schrijven, die is een grote stomkop. Het enige, waar je zelf niks aan doen kunt, maar wat ze je in Nederland nooit zullen vergeven, dat is: genoeg geld verdienen met schrijven om ervan te kunnen bestaan."

Gerard Reve in Nader Tot U

Droom

Droom

Vannacht verscheen mij in een droomgezicht mijn oude moeder,
eindelijk eens goed gekleed:
boven het woud waarin zij met de Dood wandelde
verhief zich een sprakeloze stilte.
Ik was niet bang. Het scheen mij toe dat ze gelukkig was

Gerard Reve (1962) in Verzamelde gedichten Amsterdam 1987 p.34

"...de mens is ‘als gras, dat gisteren was, en morgen hooi is op de tas.’ "

Hoe meer iets schittert en blinkt, hoe sneller het tot stof en as wordt, die verstuiven op de wind. Want de mens is ‘als gras, dat gisteren was, en morgen hooi is op de tas.’ "

Gerard Reve in Het Boek Van Violet En Dood Amsterdam/Antwerpen 1996 p. 189

“Denken, dat werkt vroegtijdige kaalhoofdigheid in de hand,..."

“Denken, dat werkt vroegtijdige kaalhoofdigheid in de hand, door verdroging van de schedelhuid. Ik denk bijna nooit, als het even kan. En kijk evengoed eens naar dat prachtige pakket inheems haar van me. God heeft ook prachtig haar, waar ik heel trots op ben. Ik denk, dat God een Vrouw is. Hij heeft in ieder geval het betoverende van een beeldschone jongen vrouw, die des morgens water schept uit de rivier.”

Gerard Reve, Verzameld werk deel 6 Amsterdam/Antwerpen 2001, p.585

‘Leerlingen van een middelbare school dienen als volwaardige mensen .. te worden behandeld'.

‘Leerlingen van een middelbare school dienen als volwaardige mensen en niet als geesteszwakken te worden behandeld. Zij hebben recht op literatuur in plaats van ontmande rijmpjes of een preek. Wreedheid, leed, seksualiteit en Dood zijn evenzeer integrale bestanddelen van het leven als van de literatuur.’

Gerard Reve in Verzameld werk deel 6 Amsterdam/Antwerpen 2001 p.368

Getuigenis

Getuigenis

Ze willen dat ik schrijf
voor de vooruitgang.
Maar ik kan niet schrijven zoals zij,
al stam ik van hen af.
Ik moet de wijken van het volk in
en mijn oor te luisteren leggen:
zo hoor je nog eens wat.
Wat wil het volk?
Niet veel goeds, dat is zeker.
Dus ga ik de straat op,
met mijn eigen vaandel
waarop geschreven staat:
Vrijheid! Ziekte! Ouderdom!
Lang leve de Dood!

Gerard Reve in Verzamelde gedichten Amsterdam 1987 p.125